هایپر رئال چیست؟

سبک هایپررئال یا به فارسی واقع گرایی افراطی یک سبک از نقاشی  و مجسمه سازی است. نتیجه کار در این سبک شبیه به یک عکس با وضوح بسیار بالا است. هایپررئالیسم راه به عنوان یک پیشرفت در فتورئالیسم با استفاده از روش هایی برای خلق نقاشی ها در نظر می گیرند. این اصطلاح در وهله اول به جنبش های هنری مستقل ایالات متحده و کشورهای اروپایی در اوایل دهه 1970 مربوط می شود. کارول فوئرمن پیشگام جنبش هایپر رئالیسم همراه با دان هانسن و جان آندرا می باشد.

تاریخچه سبک هایپررئال

هنرمندی بلژیکی به نام Isy Brachot اولین بار کلمه فرانوسی هایپررئالیسم را به معنای بیش از حد واقع گرایی را به عنوان یک نمایشگاه و فروشگاه بزرگ در گالری خود واقع در بروکسل در سال 1973 به کار برد. آن نمایشگاه تحت تاثیر کارهای فتورئالیست های آمریکایی بود. از جمله رالف گینگز، چاک کلوز، دون ادی، رابرت بچل و ریچارد مک لین. اما هنرمندان تاثیرگذار اروپایی مانند دومنیک گنولی، گرهارد ریشتر، کنراد کلاپک رو رولان دلکول بود. از آن زمان، سبک هایپررئال توسط توسط هنرمندان و فروشندگان اروپایی به درخواست نقاشانی که تحت تاثیر فتورئالیسم بودند مورد استفاده قرار گرفت.

نقاشان معروف هایپر رئالیسم

در بین نقاشان سبک هایپررئال معاصر اروپایی، گوتفرید هلنوین از اتریش، ولدوایزن و تاجالپ اسپارنای از هلند، راجر ویتوتورنگل از بلژیک و پیر بارایای از فرانسه، رونالد بوون، فرانسوا بریک ، جرارد شلوسر ، ژاکارد مونوری ، برنارد رانسیلاک ، ژیل آیلود و جرارد فرومانگر را می توان جزو هنرمندان مشهور این حوزه نام برد. سبک هایپر رئال اوایل قرن 21 بر اساس اصول زیبایی شناختی فوتورئالیسم بنیان نهاده شد.

سوپررئالیسم چیست؟

نقاش آمریکایی، دنیس پیترسون که آثار پیشگام او در جهان به عنوان شاخه ای از فوتورئالیسم شناخته می شود ابتدا از سبک هایپررئال برای پدیدآوردن جنبش و گروهی جدید از هنرمندان استفاده کرد. گراهام تامپسون نوشته است: یکی از روش های جذب عکاسی به دنیای هنر، موفقیت نقاشی های فوتورئالیستی در اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 است. این سبک همچنین به سوپر رئالیسم یا یا هایپر رئالیسم مشهور است. هنرمندان نظیر ریچارد استس و دنیس پیترسون از نقاشان معروف آن به شمار می روند.

ریشه های هایپررئالیسم

هایپررئالیسم ریشه در فلسفه ژان بودریار دارد. یعنی “شبیه سازی چیزی که هرگز واقعاً وجود نداشته است.” بدین ترتیب هایپررئالیست ها واقعیتی کاذب و یک توهم قانع کننده مبتنی بر شبیه سازی واقعیت “عکس دیجیتال” را ایجاد می کنند. هایپررئالیسم از تصاویر دیجیتال استفاده می کند و برای ایجاد احساس جدیدی از واقعیت گسترش می یابد.

سبک ها و استایل ها در هایپر رئال

سبک هایپررئال بیشتر تاکید خود را بر روی جزئیات و موضوعات متمرکز می کند. نقاشی ها و مجسمه های هایپرئال تفسیر دقیق عکس ها نیستند. همچنین آن ها الزاماً تصاویر واقعی یک صحنه یا موضوع خاص نیستند. در عوض ، آنها از عناصر تصویری اضافی و اغلب ظریف برای ایجاد توهم واقعیتی استفاده می کنند که در واقع یا وجود ندارد یا توسط چشم انسان قابل مشاهده نیست. علاوه بر این ، آنها ممکن است عناصر موضوعی احساسی ، اجتماعی ، فرهنگی و سیاسی را به عنوان گسترش توهم بصری نقاشی شده در بر بگیرند.

سایر ویژگی های هایپررئالیسم

هایپررئالیسم برای شبیه سازی یک واقعیت کاذب ، به سطح بالایی از مهارت و فضیلت فنی نیاز دارد. بدین ترتیب ، هایپررئالیسم محدودیت های عکاسی مانند عمق میدان ، چشم انداز و دامنه تمرکز را در خود گنجانده و از آنها استفاده می کند. برخی از نقاشان هایپررئالیست مانند چاک کلوز ، دنیس پترسون ، برت مونروی و رابرت بتل ، از ناهنجاری های موجود در تصاویر دیجیتال ، مانند شکستگی برای تاکید بر ریشه دیجیتال آن ها استفاده می شود.

موضوعات مورد استفاده در سبک هایپررئال

موضوعات مختلف مورد استفاده در هایپررئال شامل پرتره ها ، هنرهای مجازی ، طبیعت بی جان ، مناظر طبیعی ، مناظر شهری و صحنه های روایی است. سبک هایپر رئالیسم اخیر نسبت به فوتورئالیسم نگاه دقیق تری به جزئیات تصویری با تأکید بر مضامین اجتماعی ، فرهنگی یا سیاسی دارد. نقاشان هایرئالیست بلافاصله تصاویر دقیق عکاسی را شبیه سازی و بهبود می بخشند تا توهمات بصری نوری قانع کننده واقعیت را تولید کنند.

هایپررئال بستری برای اعتراض به بدرفتاری با انسان ها

برخی از هایپررئالیست ها رژیم های تمامیت خواه و دولت های نظامی جهان سوم را از دیدگاه منتقدانه خود و از سر نفرتی که نسبت به آن نظام ها داشته اند در معرض دید عموم قرار داده اند. دنیس پترسون و گوتفرید هلنوین انحرافات سیاسی و فرهنگی انحطاط اجتماعی را در کارهای خود به تصویر کشیده اند. کارهای پیترسون بیشتر معطوف به دیاسپورا (پراکندگی یهودیان) ، نسل کشی ها و پناهندگان بوده است.  از نظر موضوعی ، این هنرمندان بحث برانگیز فوق العاده از طریق نقاشی های روایی به عنوان یک رسانه پدیدارشناختی با وضعیت فاسد انسانی روبرو می شوند. این نقاشی های واقعی تفسیری تاریخی در مورد بدرفتاری ناگوار با انسان ها در گذر تاریخ است.

نحوه اجرای جزئیات در سبک هایپررئال

نقاشی ها و مجسمه های هایپررئال از طریق نور پردازی ظریف و جلوه های سایه ای ، یک استحکام و حضور فیزیکی ملموس ایجاد می کنند. اشکال ، فرم ها و نواحی نزدیک به پیشانی تصویر از نظر بصری فراتر از صفحه جلویی بوم ظاهر می شوند. بسیاری از نقاشی ها با استفاده از آکریلیک ، روغن ، ذغال یا ترکیبی از آن ها با استفاده از یک برس مو به دست می آیند.

کاربرد سبک هایپررئال در نقاشی سیاه قلم

سبک هایپررئال در نقاشی سیاه قلم با استفاده از تصاویر با کیفیت بالا به عنوان مدل استفاده می شود. نقاشان سیاه قلم کار سعی می کنند با استفاده از ابزارهای مورد نیاز در این تکنیک، تمام جزئیات موجود در عکس مدل را در کار اجرا نماید. نتیجه کار زمانی مورد پسند نقاشان است که کمترین تفاوت بین عکس و نقاشی سیاه قلم وجود داشته باشد.