آموزشگاه موسیقی در اسلامشهر

کلمۀ دف به معنای کوبیدن است. دف سازی است کوبه ای متشکل از کمانه ای چوبی به عرض 5 تا 7 سانتی متر و به شکل دایره که یک دهانۀ آن با پوست گوسفند پوشیده می شود. در جدارۀ داخلی این کمانه حلقه هایی در دسته های چهارتایی نصب می گردد که در هنگام نواختن ساز، با برخورد به پوست و به یکدیگر اصواتی ویژه تولید می کنند. این ساز با انگشتان هر دو دست نواخته میشود. وزن اصلی ساز روی دست چپ است ودست راست بیشتر برقرار کنندۀ تعادل ساز است. دف در گذشته در مراسم عرفانی کاربرد داشته و امروزه هم بصورت تکی و هم برای همراهی سازهای دیگر در گروه های موسیقی بسیار استفاده می شود. از نوازندگان معروف این ساز می توان از بیژن کامکار، مسعود حبیبی نام برد.